Stolica Apulii, Bari ma ładną starówkę i piękne lungomare, ale nigdy nie spędziłam tam więcej niż kilka godzin. Pospacerować uliczkami, zajrzeć do katedry, do zamku, popatrzeć z lungomare na morze i port. I dalej do pięknego Trani.
Ale najpierw trzeba zboczyć do słynnego Castel del Monte. Oktagonalnego zamku na wzgórzu, wzniesionego przez Fryderyka II (wnuka Fryderyka I Barbarossy) w połowie XIII wieku. Jest on uznawany za jeden z najpiękniejszych zamków i znajduje się na liście Światowego Dziedzictwa UNESCO. Fryderyk II najprawdopodobniej nie dożył zakończenia budowy, a nawet do zamku nie przyjechał. Zajęty panowaniem w Cesarstwie Rzymskim, na Sycylii, a po wyprawie krzyżowej również w Jerozolimie. Wybitny władca, dzięki któremu królestwo niemieckie w pełni zasługiwało na miano Cesarstwa Rzymskiego. Europa w jego czasie przeżywała rozkwit. Sarkofag Fryderyka II znajduje się w katedrze w Palermo.
Ale najpierw trzeba zboczyć do słynnego Castel del Monte. Oktagonalnego zamku na wzgórzu, wzniesionego przez Fryderyka II (wnuka Fryderyka I Barbarossy) w połowie XIII wieku. Jest on uznawany za jeden z najpiękniejszych zamków i znajduje się na liście Światowego Dziedzictwa UNESCO. Fryderyk II najprawdopodobniej nie dożył zakończenia budowy, a nawet do zamku nie przyjechał. Zajęty panowaniem w Cesarstwie Rzymskim, na Sycylii, a po wyprawie krzyżowej również w Jerozolimie. Wybitny władca, dzięki któremu królestwo niemieckie w pełni zasługiwało na miano Cesarstwa Rzymskiego. Europa w jego czasie przeżywała rozkwit. Sarkofag Fryderyka II znajduje się w katedrze w Palermo.
Jedziemy SS 170 z Andrii na południe. Zamek stoi na wzgórzu wysokim na ponad 500 m npm, w pustej okolicy, jest więc widoczny z dużej odległości. Odrestaurowany w II połowie ubiegłego wieku stanowi niekwestionowaną atrakcję turystyczną Apulii. Nie radzę jechać do zamku w weekend. Gdy wybrałam się tam, po raz drugi, w maju tego roku, nie udało mi się nawet wjechać na parking, taka była kolejka. Nie lubię ścisku więc zrezygnowałam. Samochód zostawia się u stóp wzgórza na parkingu skąd autobus (navetta) zawozi na górę do zamku. Bilet wstępu kosztuje 5 € a godzina parkowania 1,5 euro. Co 20 minut kursuje navetta, za 1 euro.
Raczej nie polecam pieszego spaceru pod górę. Zamek można zwiedzać od 10:15 do 19:45.
Ponieważ centrum Trani jest plątaniną jednokierunkowych uliczek najlepiej wjechać jest do miasta od południa, Lungomare Colombo. Wtedy najłatwiej jest dotrzeć do wszystkich atrakcji. Jadąc jednak od Castel del Monte, czyli od Adrii, na obrzeżu miasta, po przejechaniu pod autostradą trzeba na najbliższym rondzie skręcić w prawo, kierunek Porto. Na następnym rondzie w lewo, kierunek Centro. Po przejechaniu ponad torami na najbliższym dużym skrzyżowaniu w prawo, kierunek Bari, Biscelgie. I ta ulica - Corso Matteo Renato Imbriani - najpierw prosto a potem łukiem w lewo doprowadzi nad morze. Pojawią się drogowskazy Lungomare, Porto. Później w lewo wzdłuż morza, w kierunku miasta. Po prawej stronie będzie Villa Comunale, ładny park nad samym morzem, skąd rozpościera się piękny widok na malowniczy port i starówkę z przepiękną katedrą. Katedra ma niesamowite położenie. Na ogół włoskie duomo wtłoczone są między domy starówki. Ta katedra stoi nad samym morzem, w zasadzie tylko z jednej strony są blisko domy. A niedaleko za nią castello. Koniecznie trzeba z terenu parku popatrzeć na miasto.
Później, bulwarem wzdłuż gwarnego portu trzeba objechać zatokę i zaparkować przy starówce. Przejść cienistymi wąskimi uliczkami w kierunku katedry. Jest zachwycająca na błękitnym tle nieba i turkusowym morza.
Podobno w Trani jest najwęższa uliczka w Italii, ale nie udało mi się jej znaleźć podczas moich dwóch pobytów. Przeczytałam o tym w jakimś przewodniku. Ale chyba nie była to prawda. Niektórzy twierdzą, że najwęższa uliczka znajduje się też w Apulii, w miasteczku Lucera, nazywa się Vico Ciacianella i ma 45 cm szerokości. Jak ktoś o niej nie wie, to nie zauważy. Przejeżdżałam przez Lucerę, ale nie wiedziałam, że jest tam uliczka uznawana za najwęższą, nie tylko we Włoszech, ale i w Europie. Jednak wiele włoskich miast chwali się najwęższymi uliczkami.
Obok znajduje się piękny zamek z jasnego kamienia. Zbudowany w XIII w przez Fryderyka II, tego samego dla którego powstał Castel del Monte. Zamek zbudowany jest na planie czworokąta, z wieżami, jeden z jego boków obmywają morskie fale. Zmieniali się władcy, zmieniał się zamek. Od połowy XIX wieku przez kilkadziesiąt lat był nawet więzieniem. Obecnie, odrestaurowany, przyciąga turystów, Można go zwiedzać od 8:30 do 19:30. Bilet normalny kosztuje 3 €, ulgowy 1,5 €, w pierwszą niedzielę miesiąca wstęp jest wolny.
 |
| Castello Svevo w Trani |
W Ripatransone, w prowincji Ascoli Piceno, jest przesmyk o 2 cm węższy, co obwieszcza stosowna tabliczka. W San Giorgio Morgeto (Aspromonte) są dumni z uliczki o szerokości 40 cm, nazywa się Il Passetto del Re. W Santa Caterina dello Jonio (Kalabria, prowincja Catanzaro) zaułek ma tylko 36 cm. I pewno tę listę by można ciągnąć w nieskończoność. Różne źródła podają różne szerokości tych samych uliczek. Bywałam w takich wąskich przesmykach, ale nie wpadłam na pomysł, żeby wyjąć centymetr i zmierzyć...
Z Trani jedziemy drogą SS 16, zwaną Adriatica. Jest to najdłuższa z włoskich dróg krajowych. Prowadzi od prawie samego końca obcasa - od Otranto - wzdłuż wybrzeża na północ. W pobliżu Rawenny oddala się od morza Adriatyckiego i kończy bieg w Padwie. Jadąc wzdłuż tej drogi można zwiedzić kilkanaście ciekawych i pięknych miast - Padwę, Rovigo, Ferrarę, Rawennę, Rimini, Pesaro, Anconę, Pescarę, Foggię, Barlettę, Trani, Bari, Brindisi, Lecce, Otranto. To tylko te ważniejsze. Trzeba by co najmniej tydzień, żeby do wszystkich wstąpić. Taka trasa byłaby w sam raz dla mojej przyjaciółki Zosi, która ze względu na lęk wysokości źle znosi moje ukochane wysokogórskie drogi.
Gdy minie się Barlettę trzeba pojechać w kierunku Santa Margherita di Savoia, gdzie znajdują się wielkie saliny. Niedaleko za Santa Margherita, koło hałd soli można skręcić w lewo i przeciąć saliny w poprzek. Stąd widać dobrze ich rozległość.
Stamtąd można jechać do San Giovanni Rotondo. Można też wybrać drogę na mierzei pomiędzy salinami a morzem i dojechać nią do Manfredonii a stamtąd do Ojca Pio. Ale żadna z dróg na tym terenie nie dostarcza atrakcyjnych widoków. trzeba jak najszybciej pojechać w stronę gór na półwyspie Gargano. To piękne miejsce.
Droga do Vieste, SS 89 Garganica, jest niezwykle malownicza. Z jednej strony poszarpane,wysokie wybrzeże, niesamowity błękit morza. Z drugiej górzyste wnętrze półwyspu. Droga staje się kręta, widoki coraz piękniejsze. Trzeba cały czas wybierać drogę jak najbliżej morza. Szczególnie trzeba uważać przed Mattinatą. Niedaleko za wyjazdem z tunelu (bo zapewne nim przejedziemy, tak pokierują nas drogowskazy) jest duży rozjazd. Nie należy kierować się w lewo na Vieste, bo wtedy po widokach, będziemy jak kret w tunelach. Szybko, ale mało widokowo. Wybieramy odjazd w prawo - kierunek Mattinata, litoranea. Litoranea to nadmorska droga i tam musimy się znaleźć. To co na zdjęciach powyżej to właśnie stamtąd. Chyba warto. Są miejsca w których można się zatrzymać, nacieszyć oszałamiającym widokiem, zrobić zdjęcia.
W następnym poście dalej wzdłuż morza.
Z Trani jedziemy drogą SS 16, zwaną Adriatica. Jest to najdłuższa z włoskich dróg krajowych. Prowadzi od prawie samego końca obcasa - od Otranto - wzdłuż wybrzeża na północ. W pobliżu Rawenny oddala się od morza Adriatyckiego i kończy bieg w Padwie. Jadąc wzdłuż tej drogi można zwiedzić kilkanaście ciekawych i pięknych miast - Padwę, Rovigo, Ferrarę, Rawennę, Rimini, Pesaro, Anconę, Pescarę, Foggię, Barlettę, Trani, Bari, Brindisi, Lecce, Otranto. To tylko te ważniejsze. Trzeba by co najmniej tydzień, żeby do wszystkich wstąpić. Taka trasa byłaby w sam raz dla mojej przyjaciółki Zosi, która ze względu na lęk wysokości źle znosi moje ukochane wysokogórskie drogi.
Gdy minie się Barlettę trzeba pojechać w kierunku Santa Margherita di Savoia, gdzie znajdują się wielkie saliny. Niedaleko za Santa Margherita, koło hałd soli można skręcić w lewo i przeciąć saliny w poprzek. Stąd widać dobrze ich rozległość.
W następnym poście dalej wzdłuż morza.
